Ευαγγελισμός της Θεοτόκου…

Μέρα που ‘ναι, θα έπρεπε να αφιερώσω λίγα λόγια στη μεγάλη αυτή θρησκευτική εορτή του τόπου μου, η οποία κατά ευτυχή σύμπτωση συμπίπτει με την επέτειο της κήρυξης του Αγώνα του 1821. Η ολωσδιόλου τυχαία αυτή σύμπτωση έρχεται να τονίσει αυθόρμητα τη σύνδεση του ελληνισμού με την ορθοδοξία κατά την διάρκεια του Αγώνα, αλλά και πριν από αυτόν.

Οφείλω να παραδεχτώ πως η τελευταία πρόταση είναι τόσο ακριβής όσο εκείνο που είπε κάποτε ο  Ρομπέρτο Μπελαρμίνο (1542-1621), καρδινάλιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο οποίος ετάχθη ενάντια στους Τζιορντάνο Μπρούνο και Γαλιλαίο Γαλιλέι και φυσικά αγιοποιήθηκε το 1930.

“Το να ισχυρίζεται κανείς ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο είναι τόσο εσφαλμένο όσο το να υποστηρίζει ότι ο Ιησούς δεν γεννήθηκε από παρθένο.”

Και το λέω αυτό, γιατί θα έπρεπε ίσως να είναι γνωστό πως η ελληνικότητα των πληθυσμών της Ρούμελης και του Μοριά ανακαλύφθηκε τα λίγα χρόνια πριν την εξέγερση και ήταν χαμένη για αιώνες. Κάποιοι πονηροί θα ήθελαν να πουν πως η ελληνικότητα μάλλον κατασκευάστηκε, προκειμένου να συσταθεί ένα νέο έθνος, καθώς μάλιστα τότε η Ευρώπη ήταν εκστασιασμένη με τον (αρχαίο)ελληνικό πολιτισμό και θα ήταν εύκολο να συγκινηθούν οι κουτόφραγκοι με την αναγέννηση των πάλαι ποτέ φωτοδοτών Ελλήνων και να συνδράμουν στον αγώνα τους. Δεν θέλω να πιστεύω κάτι τέτοιο, που, ω Θεοί!!, μας καθιστά κάτι σαν τους Σκοπιανούς του 1821, μόνο που τότε για καλή μας τύχη, δεν υπήρχε γειτονικό κράτος που να έχει το copyright του ονόματος και της ιστορίας…

Όσο για τη στήριξη της Εκκλησίας στον Αγώνα, αλλά και πριν από αυτόν δεν θα ασχοληθώ περαιτέρω. Ο τόπος βοά πλέον για την φιλο-οθωμανική στάση της Εκκλησίας.

Για να επανέλθω στον αρχικό λόγο της δημοσίευσης αυτής, την περιβόητη εορτή του Ευαγγελισμού, κατά την οποία σύσσωμο το ελληνικό έθνος, μαζί με την παλιγγενεσία του, την αναγέννηση του ελληνισμού μετά από αιώνες σκλαβιάς και αμάθειας, γιορτάζει πανεθνικά και με μεγάλες τιμές μια εβραιοπούλα η οποία συνέλαβε χωρίς ρήξη του παρθενικού της υμένα, έναν γιο, απεσταλμένο ενός παντοδύναμου εξωκοσμικού σούπερ θεού, με αποστολή να σώσει την ανθρωπότητα, μέσω της θυσίας του, από τους Κακούς, κάνοντας χρήση των υπερφυσικών του δυνάμεων, όπως πχ να περπατά σε λίμνες, να μεταμορφώνεται και να αιωρείται, να ανασταίνει νεκρούς και να γιατρεύει γκαβούς, να θεραπεύει επιληψίες με εξορκισμούς (και άλλες τέτοιες χολυγουντιανές αμερικανιές) για να μας τρομάξει στο τέλος πεθαίνοντας, αλλά με μια ανάσταση, που θυμίζει κακόγουστη λύση σε κακογραμμένο σενάριο που φτάνει σε αδιέξοδο, να μας δώσει το χάπι εντ…

Έτσι η συμβολική σύζευξη της παλιγγενεσίας του Ελληνισμού με τον Ευαγγελισμό αποτελεί έξοχη σύμβολικη εορτή για το σχιζοφρενές μόρφωμα που αναδείχθηκε τελικά με την Απελευθέρωση… Εμείς, οι απόγονοι (και καλά) εκείνων που δημιούργησαν τον Ελληνικό πολιτισμό, τον ορθολογισμό, τις επιστήμες, την δημοκρατία και μπλα μπλα μπλά, εμείς οι αποκλειστικοί απόγονοι αυτών με διεκδικούμενο copyright της κληρονομιάς τους, γιορτάζουμε μαζί με την ανασύστασή του έθνους μας και μια γιορτή, που αν ήταν ταινία, δεν θα τη βλέπαμε ούτε αν ήμασταν φαντάροι σε φυλάκιο στη μέση του πουθενά, περιμένοντας την αλλαγή της σκοπιάς και θα προτιμούσαμε να διώχνουμε τις μύγες από το φαί κοιτώντας την ξεραΐλα του κορφοβουνιού που βρεθήκαμε, στέλνοντας SMS με σήμα καμπάνα.

Αλλά πάλι ξεφεύγω… Το θέμα της σύλληψης αυτής, της λεγόμενης και άμωμης, αποτέλεσε σπουδαίο θέμα κατά τον Μεσαίωνα. Και όχι μόνο για το αν ερράγη ο παρθενικός υμένας κατά τη σύλληψη, αλλά και αν παρέμεινε άθικτος κατά την γέννηση. Τελικά μετά από αιώνες διαβουλεύσεων, οι απανταχού Εκκλησίες κατέληξαν στο αυτονόητο συμπέρασμα πως υμένας δεν διερρήχθη ποτέ. Ο Ιησούς, που θυμίζει σουπερ ήρωα σε κόμικ της αρχαιότητας, γεννήθηκε περνώντας μέσα από τον υμένα, χωρίς όμως να προκαλέσει την παραμικρή ρήξη. Η απόφαση αυτή των Εκκλησιών υπήρξε σημείο τομής της ανθρώπινης διανόησης. Οι δυο αυτές ιστορίες, όσο και αν ακούγονται σήμερα παράλογες έχουν την εξήγησή τους.

Η σύγχρονη φυσική μας εξηγεί αβίαστα, το πως ο Ιησούς γεννήθηκε χωρίς ρήξη του υμένα. Είναι προφανές πως το σώμα του, αποτελούνταν από νετρίνα, τα περίεργα αυτά σωματίδια που διαπερνούν την ύλη χωρίς να αλληλεπιδρούν μαζί της. Κατάφερε έτσι να περάσει μέσα από τον υμένα χωρίς να προκαλέσει την παραμικρή ρωγμή. Έτσι ο κόλπος της Εβραίας μάνας, δεν χρειάστηκε να διασταλεί (άλλο ένα αίτιο ρήξης), καθώς ό,τι δεν χώραγε μέσα σε αυτόν, μπορούσε άνετα να βγει από γύρω (από την κοιλιά, το έντερο κλπ) αφού άλλωστε το σώμα του Ιησού μπορούσε να περάσει από παντού.

Η άμωμη τώρα σύλληψη δεν μπορεί να εξηγηθεί με τα νετρίνα. Αν το σπέρμα, ας το πούμε έτσι, του θεού αυτού ήταν και αυτό από νετρίνα, εισερχόμενο έτσι στη μήτρα, χωρίς να χρειαστεί να προκληθούν  ρωγμές στον υμένα, τότε δεν θα ήταν σε θέση να αλληλεπιδράσει ούτε με το ωάριο (αφού όπως είπαμε τα νετρίνα δεν αλληλεπιδρούν με την ύλη). Η λύση έρχεται από ένα hint προσεκτικά κρυμμένο στην ιστορία αυτή. Τον κρίνο!! Για να δούμε  τη μορφολογία του κρίνου:

Η παραπάνω εικόνα επιλύει σαφώς το θέμα της σύλληψης και επειδή μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις δεν χρειάζεται να γράψω περισσότερα…

Χρόνια πολλά!!!

ΥΓ: Θα πρέπει να επισημάνω πως τόσο το γνωμικό του καρδινάλιου όσο και τη φωτογραφία τα πήρα από εδώ…