Άνευ ναυμαχίας παράδοση…

 

480 π.Χ. Αρχαία Αθήνα. Ο Θεμιστοκλής, αρχηγός της δημοκρατικής παράταξης και στρατηγός, μόλις μαθαίνει τα νέα της ήττας του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες και την νέα απαίτηση του Ξέρξη για παράδοση της Αθήνας. Φωνάζει τον υπασπιστή του και του ζητάει να ετοιμάσει το ταχυδρομικό του περιστέρι, για να στείλει μήνυμα στον Αριστείδη, τον νεοεκλεγμένο ηγέτη της αριστοκρατικής μερίδας της πόλης. Μόλις κλείνει η πόρτα, παίρνει ένα κομμάτι πάπυρο και μια γραφίδα και αρχίζει να γράφει:

 

Αριστείδη,

 

σε χαιρετώ και σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία ως αρχηγός της αριστοκρατικής παράταξης. Θυμάσαι που σπουδάζαμε μαζί στις Σάρδεις και μέναμε σε ένα μικρό σπιτάκι; Τώρα βρεθήκαμε να είμαστε πάλι μαζί, αλλά με τις Σάρδεις απέναντί μας…. Πώς τα φέρνει η ζωή!

 

Τα ‘μαθες τα νέα, φαντάζομαι. Ο Λεωνίδας το ‘φαγε το κεφάλι του και ο Ξέρξης ζητάει να πληρωθεί για τη νίκη του. Θέλει την πόλη μας δική του. Να καταργήσουμε λέει το πολίτευμά μας και τις ελευθερίες του και να υποταχτούμε στη λογική των σκλάβων του, της Ασίας. Ζητάει να ξεχάσουν οι Αθηναίοι πολίτες τα προνόμια τους, και να γίνουν όπως όλοι οι υπήκοοί του. Να δουλεύουν και να δοξολογούν μόνο αυτόν. Να εργάζονται νυχθημερόν για την προκοπή της Αυτοκρατορίας του και αυτός για αντάλλαγμα θα τους εξασφαλίζει φαγητό και ειρήνη. Να ξεχάσουν αυτά που ήξεραν περί δικαιωμάτων, δημοκρατίας, ελεύθερης σκέψης και υπόλοιπες ιστοριούλες και να ακολουθήσουν το επιτυχημένο πρότυπο της Ασίας. Άλλωστε αυτό δεν τους έκανε ότι είναι σήμερα, μια παγκόσμια αυτοκρατορία; Γιατί φίλε Αριστείδη, τι σημασία έχει άλλωστε η Εκκλησία του Δήμου; Μετριέται; Τρώγεται; Τι θα γράψει αύριο η ιστορία και ποιούς θα θυμάται; Ένα μάτσο Αθηναίους που μαζεύονταν τις Κυριακές και φλυαρούσαν για τα θέματα του κρατιδίου τους ή θα γράφει για τη μεγάλη κοσμοκρατορία του Κύρου, του Δαρείου και του Ξέρξη, που με σιδερένια πυγμή ένωσε τον κόσμο; Ποιος θα ασχολείται με κάτι ιδεολογήματα περί Ελεύθερων πολιτών και Νόμων; Τρώγονται αυτά; Μετριούνται; Δε θα ασχολούνται όλες οι επόμενες γενιές με τα μεγάλα ανάκτορα των Περσών, με τη σπουδαία πόλη της Βαβυλώνας;

 

Ζήτησε επίσης να του παραχωρήσουμε τα μεταλλεία του Λαυρίου, την παραγωγή σιτηρών και ελαιόλαδου. Ζήτησε επίσης να καθορίζει ο ίδιος τις εξαγωγές μας και τη ναυτιλίας μας και να εισπράττει ο ίδιος τα κέρδη. Θέλει ακόμα να του παραδώσουμε τα αποθέματα χρυσού της Ακρόπολης. Ναι, το ξέρω φίλε και συμμαθητή μου, πως αυτά ακούγονται βαριά. Αλλά σκέψου τις συνέπειες αν αρνηθούμε. Ο Ξέρξης θα αρπάξει μόνος του ότι θέλει. Θα καταλάβει με τις ορδές του τα μεταλλεία, θα καταστρέψει τις ελιές και θα κάψει το στόλο μας. Επίσης θα κλείσει όλες τις αγορές στη Φοινίκη, την Αίγυπτο, την Κύπρο και την Ιωνία και δεν θα μπορούμε να πουλάμε πουθενά. Θα καταστρέψει την οικονομία μας.

 

Ενώ αν δεχτούμε την προσφορά του, την βοήθειά του θα τολμούσα να πω, σκέψου λίγο φίλε Αριστείδη. Οι αγορές στην Ανατολή θα δέχονται τα προϊόντα μας, έστω και σε χαμηλότερες τιμές που θα καθορίζει ο Ξέρξης. Οι έμποροι με πιέζουν για αυτό. Απαιτούν να παραδώσω την πόλη για να μην χάσουν τις αγορές τους. Ο Ξέρξης θα πάρει όλες τις επώδυνες αποφάσεις που τόσα χρόνια δε τολμούσαμε να προτείνουμε στην Εκκλησία του Δήμου και εμείς θα τη βγάλουμε λάδι. Μου υποσχέθηκε ότι θα μας διατηρήσει στην εξουσία, πρώτα εμένα και μετά εσένα, όπως και τους φίλους μας. Και μην αμφιβάλλεις καθόλου. Άλλωστε αυτός δεν μας ανέβασε στην εξουσία; Θυμάσαι; Από τότε, τον καιρό που ήμαστε στις Σάρδεις μας το είχε υποσχεθεί…

 

Και ξέρεις κάτι φίλε Αριστείδη. Νομίζω ότι τούτος ο λαός το αξίζει το πάθημά του. Πριν 10 χρόνια δεν ξανάρθαν οι Πέρσες στο Μαραθώνα; Τι έκαναν οι Αθηναίοι από τότε; Τίποτα… Και τώρα που τους είδαν εδώ; Άφησαν το Λεωνίδα να πάει μόνος του με 300. Καλά να πάθουν λοιπόν. Όχι μόνο δεν είναι άδικη η απόφασή μου, αλλά την αξίζουν κιόλας τη μοίρα αυτή οι Αθηναίοι. Πιστεύεις δηλαδή πως τούτος ο λαός ψαράδων και ελαιοπαραγωγών είναι ικανός για κάτι καλύτερο;

 

Επειδή όμως η Εκκλησία δε θα δεχτεί τα μέτρα, άκου τι θα κάνουμε. Εσύ θα ψηφίσεις κατά της απόφασης, αν και θα δεχτείς πως είναι αναγκαία.  Θα πεις πως υπάρχει και άλλος δρόμος αν και θα αναγνωρίζεις πως τα μέτρα είναι μονόδρομος. Το αντιφατικό της θέσης σου δεν έχει σημασία. Θα φανεί μάλιστα ως περισπούδαστη πολιτική θέση. Μη φοβάσαι ότι θα σε πουν ανακόλουθο. Άλλωστε και εγώ, τα ακριβώς αντίθετα δεν έλεγα πριν εκλεγώ; Έγινε τίποτα; Φύλλο δεν κουνήθηκε…  Εγώ πάλι, θα περάσω κρυφά, με νοθεία, απόφαση που θα μου δίνει το απεριόριστο δικαίωμα να λαμβάνω εν λευκώ αποφάσεις, χωρίς έγκριση της Εκκλησίας του Δήμου, στις διαβουλεύσεις μου με τους Πέρσες. Το ξέρω πως θα φέρει αντιδράσεις αυτό. Αλλά όποιος τολμήσει να κινηθεί εναντίον μας θα τον κατηγορούμε ότι κινείται ενάντια στη Δημοκρατία. Ναι, ναι!! Εμείς εκλεχθήκαμε και δεν έχει σημασία αν δεν συμμορφωνόμαστε σε κανένα θεσμό. Εμείς είμαστε οι θεσμοί! Όποιος κινηθεί εναντίον μας λοιπόν, θα το κατηγορούμε για προδότη, φιλομοναρχικό, πεισιστρατίδη κλπ κλπ. Και αν όλα αυτά αποτύχουν θα στείλουμε στους Δελφούς, στην Πυθία, μήνυμα να βγάλει χρησμό πως οι Πέρσες είναι αναγκαίοι. Και όχι μόνο αναγκαίοι, αλλά Θείο δώρο, απευθείας απεσταλμένοι του Απόλλωνα για το καλό μας. Και τα παπαγαλάκια οι ιερείς της θα το διαδώσουν παντού. Θα τους πείσουν όλους πως αυτή είναι η αλήθεια.

 

Με όλα αυτά δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα. Ο θερμοκέφαλος Λεωνίδας ήταν ότι καλύτερο. Από τη μια θα δημιουργεί τύψεις στους Αθηναίους ότι δεν στάθηκαν έτσι όπως έπρεπε όταν έπρεπε, άρα αξίζουν το κακό που τους επιφυλάσσεται. Από την άλλη, θα αποτελεί παράδειγμα του μάταιου του αγώνα. Και τι κατάλαβε που πήγε και σκοτώθηκε; Και πήρε και 300 παλικάρια στο λαιμό του; Εξαγρίωσε τον Ξέρξη και τώρα άντε να τον ηρεμήσω εγώ.

 

Αυτά φίλε Αριστείδη. Η ιστορία θα μας δικαιώσει!

 

Με τιμή

Θεμιστοκλής, Στρατηγός – Αρχηγός της Δημοκρατικής Παράταξης