Η Δωρεά

Τελευταία, έχω αρχίσει να γνωρίζω τον τόπο μου πάνω σε ένα ποδήλατο. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ήταν τόσο ευχάριστο και ότι θα μου αποκαλύπτονταν τόσες λεπτομέρειες. Σε μια από τις περιηγήσεις αυτές βρέθηκα μπροστά από την παρακάτω δωρεά:

Και από πιο κοντά:

Όπως πας πληροφορεί με καμάρι η επιγραφή, η σιδηροκατασκευή αυτή είναι δωρεά των εν Αθήναι παροικούντων χωριανών, εν έτει 1991. Πραγματικά αναρωτιέμαι αν τους ανάγκασε κανείς να δωρίσουν κάτι στο τόπο καταγωγής τους. Γιατί μόνο κάποιου είδους αγγαρεία θα εξηγούσε το κακόγουστο της επιλογής. Δυσαρμονία διαστάσεων, πρόχειρη σιδηροκατασκευή και ένας κόκορας στην κορυφή να μας δείχνει προς τα που φυσάει… Φαίνεται ότι την αξία του εξετίμησαν δεόντος οι χωριανοί, τοποθετώντας το σε μια σχετικά άκυρη θέση, αφήνοντας το να σκουριάσει σταδιακά και αδιαφορώντας για την ώρα που δείχνει πάντοτε 9 παρά 10… Ίσως είναι η ώρα κατασκευής του…

Γιατί τόση κακογουστιά; Χάθηκε ο κόσμος να κάνετε και σεις μια πέτρινη βρύση στη πλατεία του χωριού σας, όπως όλοι οι δωρητές; Να ήθελαν άραγε να κάνουν τη διαφορά, με ένα ρολόι-πύργο, στα πρότυπα του Big Ben ή ακόμα και του ρολογιού της Πράγας για το χωριό τους; Δωρεά θαυμαστή και ζηλευτή από τα γύρω χωριά; Ίσως λοιπόν η έμπνευση να ήταν μεγαλόπνοη, τα μέσα δε πενιχρά και έτσι περιόρισαν το ύψος (δεν τους έβγαινε να βάλουν άλλο τσίγκο, οπότε προκειμένου να μη διαταράξουν το σχέδιο του ρολογιού έκαναν τα πόδια βραχύτερα) και την ποιότητα της κατασκευής. Επίσης το βάψιμο με κάποιον ωραίο χρωματικό συνδυασμό κρίθηκε άσκοπο, ενώ ακόμα και η λειτουργία του ρολογιού περιττή (θα μπορούσαν αντί για δείκτες να είχαν απλά σχεδιάσει με χρώμα κάποιους). Εν τέλει ο κόκορας στην κορυφή, δεν είναι περιττή πολυτέλεια, αλλά μας θυμίζει ότι μπορεί άνετα να χρησιμοποιηθεί και σαν κοτέτσι ή περιστερώνας…

Γιατί δεν το πάνε για ανακύκλωση, αφού στέκεται εκεί άχρηστο και καταστρέφοντας το τοπίο…;;;