Μούντζες και μούντζες...

Αν θέλουμε, κάποτε, να σταθούμε ξανά στα πόδια μας, έχοντας στηρίξει την ορθοστασία μας σε γερούς μύες και όχι σε δανεικά ακριβοπληρωμένα δεκανίκια, θα πρέπει πιστεύω να μάθουμε να επιβραβεύουμε την ποιότητα και την πρωτοτυπία και να περιφρονούμε, να στιγματίζουμε άμεσα και χωρίς περιστροφές την αντιγραφή και τον πιθηκισμό. Σε όλους και σε όλα. Να αναζητούμε την ποιότητα και να την αναδεικνύουμε, να καταδεικνύουμε την προχειρότητα και την χυδαιότητα και να της γυρνάμε την πλάτη. Είτε αυτό αφορά «δικούς» μας είτε «αντιπάλους» μας. Πολλοί περισσότερο, όταν αφορά «δικούς» μας, θα έπρεπε να έχουμε την αξιοπρέπεια, το θάρρος και την απαίτηση (από τον εαυτό μας) να τους δείχνουμε τη λαθεμένη τους πορεία και την αναξιοπρεπή τους στάση, ελπίζοντας, αλλά και απαιτώντας, τη διόρθωσή τους. Η επιβράβευση των «δικών» μας (ό,τι και αν κάνουν) και η περιφρόνηση των «μη-δικών» μας, ότι και αν επιτύχουν, είναι αυτή η κοπαδοποίηση που δημιούργησε τους πολίτες-οπαδούς τις καλές της μέρες και τους εθνικούς διχασμούς και εμφυλίους στα χειρότερά της. Είναι αυτό που τα μέγιστα ευθύνεται για την εθνική μας ασυνεννοησία (και ανοησία). Η χτεσινή περιφρόνηση με τον διαφωνούντα γίνεται ένθερμος και απροϋπόθετος ενθουσιασμός, μόλις αυτός έρθει στο στρατόπεδό μας. Ποδοσφαιροποίηση. Θα πρέπει να έχουμε το θάρρος τελικά, να αναδεικνύουμε την ποιότητα και να απορρίπτουμε το κάλπικο, όπου και αν το βρούμε.  Πόσο μάλλον στους νέους ανθρώπους.

Γιατί η παρακάτω αντίδραση είναι πρωτότυπη, με πυγμή και στάση σώματος συμβατή παρελαύνοντος νέου και πραγματικά αγανακτισμένου πολίτη. Μούντζα, που φέρνει ντροπή σε αυτόν που τη δέχεται.

Οι παρακάτω αντιδράσεις όμως είναι γελοίες, γηπεδικές, αντιγραφή και γελοιοποίηση του πρωτοτύπου.

Οι παρελαύνοντες αδυνατούν να εκτελέσουν με στοιχειώδη επάρκεια αυτό που ανέλαβαν να κάνουν (να παρελάσουν περήφανα, εφόσον το αποφάσισαν) και χαζογελώντας και πιθηκίζοντας αποφάσισαν να κλέψουν λίγη από τη δόξα του πρώτου διδάξαντα. Ποια αγανάκτιση εκφράζει η στάση τους; Ποια διαμαρτυρία, πέρα από κακή αντιγραφή; Λυπάμαι, αλλά αυτά είναι καραγκιοζιλίκια στα οποία η μούτζα γυρνάει αυτούσια στον αποστολέα και κάνει τον υποτιθέμενο παραλήπτη συμπαθή. Επιπλέον δε, γελοιοποιεί και την πρωτότυπη μούτζα που αγαπήσαμε όλοι.

Ναι, όσοι νοιάζονται για τους νέους και σέβονται πρωτίστως τον εαυτό τους πρέπει να τους το πουν ευθέως και όχι να χαϊδεύουν αυτιά, υποκριτικά, επειδή η κίνησή τους εξυπηρετεί και ταιριάζει στο στρατόπεδό τους. Δεν έχουν πάντα δίκαιο οι νέοι και όταν οι αντιδράσεις τους είναι αποτέλεσμα της σάπιας μόρφωσης που τους έδωσε η εν αποσυνθέσει κοινωνίας μας, ας έχουμε το θάρρος να το δείξουμε και μην αφήνουμε να καρπίζουν μέσα τους σάπια πρότυπα...

Αυτονόητα ή ανόητα πράγματα;